-Salvador? - powtórzyłam tępo, gorączkowo myśląc. Salvador? Salvador? Gdzieś to słyszałam. Tak i to cały czas. Wiedziałam ze te wizje to nic dobrego. Ale... To nie może być... To..to...ja...jestem... Salvador?Ale to nie ma sensu... A może jednak... Gdyby pomyśleć... To MA sens. Ale to historia na dłuższą mętę moich małych badań i eliksirow przeszłosci z rzadkich ziół których nie mam. - Ja wiem. - odezwałam się. - Chyba wiem co się stało... - zamilklam.
Wszyscy spojrzeli się na mnie jak na kosmite.
-A zdradzisz nam konkretnie co? - zapytała Stella.
- Na razie nie. Musicie wypocząć. - uciełam. Jednak odezwałam się po chwili. - Masz Stella to ci pomoże i ty Daimond. To napewno ci nie zaszkodzi. - podałam dwa różne napoje, jednak każdy miał tą samą właściwość. Leczył to co jego posiadacz chciał. Mam nadzieje że uleczy Stellę i postawi na nogi, bo chociaż ona sie dobrze czuła to wiedziałam że trucizna jeszce jest we krwi. A Daimond? Wiem jak to lubi, poza tym nie zaszkodzi jej i miała problemy z jakąś łapą. Ale nie wiem którą...
Gdy wzięły ode mnie napoje, zrobiłam co musiałam. Zostawiłam Kikiego na ziemi w pokoju po czym zapadłam sie do tajnej podziemnej skrytki poprzez usunięcie gałęzi i pni, które były pod ziemią, dzięki czemu glina z jakiej byla zrobiona podloga z pomoca malej ilosci magii natury zapadła sie. Tam był moj gabinet naukowy. Badalam w nim rośliny i szukałam odtrutek na różne dolegliwości i trucizny.
Ale nie dziś. Dziś zapisywlam wszystkie nagłe wizje, łącząc je w całość. I tak jak podejrzewałam. Nie byłam sama w moim ciele. To znaczy... Byłam całe dzieciństwo i kawałek dorosłego życia. Ale to się zmieniło. Teraz wyczuwalam czyjąś obecność. Nie ważne kiedy sie odwróciłam, nikogo nie widziałam, a czułam że ktos mnie obserwuje.
<Stella? Mało weny miałam wiec słabe chyba, ale wydaje mi sie ze ręce i nogi ma. P. S. Jak mnie nie będzie, bo będę w tym gabinecie to możecie zrobić jakąś narade czy cos takiego moze? Nwm. Xd Miłego pisanka!>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz